dilluns, 30 de març del 2015

ESTOY SIN SERIE


Lugar: RER B (París, llegando al aeropuerto de Orly).
Día y hora: 16 de marzo del 2015, 18:10.

- Estoy acabando la tercera de House of Cards, enganchado a The Good Wife, negando ver Nashville y Girls y esperando a empezar Game of Thrones -ya sé que voy tarde- ¿Y vosotros?.
- Pues ya he acabado todo Smash y Treme, esperando ver la nueva de American Horror Story y total, total, totalmente enganchado a Empire, aunque no pillo la mitad de referencias y la música me cansa un poco. ¿Y tú, Daniel?

- ¿Yo? Pues mirad, ahora estoy sin serie.

- ¿Cómo puede ser?

- Pues no lo sé. Acabé The West Wing, The Honorable Woman y Broadchurch e intenté engancharme a algo nuevo pero no he conseguido que nada me guste. Me di cuenta de que debía buscar algo rápido en Yomvi cuando me descubrí viendo Big Bang, temporadas de Will & Grace y el último capítulo de A dos metros bajo tierra en formato loop. Pero ahora estoy en sequía audiovisual y no acabo de encontrar nada. True Detective me dormía, Togetherness me parece pretenciosa y Looking me hace sentir viejo.

- Daniel, para ser un analista de tendencias creo que te gas quedado un poco obsoleto. ¿Sin serie? Cómo se puede ir por la vida sin serie. Es algo impensable, inconcebible. Levantarse un domingo sin ganas de hacer nada, apalancarse delante de cualquier pantalla de casa y meterse por vena doce capítulos seguidos de una serie. Eso es lo que busca Yomvi y Wuaki cuando cuelga temporadas completas de series. Lo que los americanos llaman "binge watching" que, traducido, sería algo como glotonería audiovisual.

- Totalmente de acuerdo. Yo a veces me pongo delante de la tele y me zampo de golpe ocho o nueve capítulos de cuarenta minutos y aprovecho los veinte restantes de cada hora para ir al lavabo, cocinar algo o limpiar los cacharros. Las series están mucho más conectadas con lo que pasa en el mundo y son grandes reflejos de lo contemporáneo: fragmentando, sin fin aparente, con mensaje encubierto y con fecha de caducidad casi inmediata.

- Pues chicos, yo estoy sin serie. ¿Es normal?

Daniel Córdoba-Mendiola a El Cazador 
de El Magazine de La Vanguardia del 29/03/15

2 comentaris:

Anònim ha dit...

"A dos metros bajo tierra en formato loop."

Què gran el final de six feet under! Llàstima que la sèrie tingui capítols tan avorrits pel mig.

Jo no podria estar sense sèries xD

Ciutadà K ha dit...

Tenia molt clar que vosté era dels que no poden estar sense sèrie, sr. Pons ... això seu és hiperactivitat televisiva!!

(ai, sí, el final de Six Feet Under ho compensa tot ...)